Moment van diagnose van type 1 diabetes bij Floor
Floor: Ik was nog heel klein en kan het dus niet goed vertellen. Ik was erg ziek, continu moe en viel de hele tijd in slaap. Ik moest heel vaak plassen en had voortdurend grote dorst.
Gelukkig voelde ik me soms toch nog goed en kon actief spelen en rennen, maar dat maakte het zo moeilijk voor mijn ouders om de ziekte te ontdekken. Ik was altijd aan het zingen en de laatste weken voor mijn diagnose zong ik niet meer, omdat ik de energie niet meer had. Mijn mama en papa waren enorm bezorgd evenals de onthaalmoeder.
Leen: We hadden als ouders al een tijdje door dat er iets niet klopte. We belden de huisarts al eens op, maar die stelde ons gerust. Een week later zaten we bij een kinderarts en kreeg Floor de diagnose type 1 diabetes. Een opluchting op het eerste moment omdat we eindelijk wisten wat er aan de hand was, maar aangekomen in het ziekenhuis in Maaseik werden we overspoeld door informatie en toen stond onze wereld letterlijk op zijn kop.
We kregen vaak de slappe lach door de hoeveelheid van nieuwe informatie. Voedingsleer, koolhydraten tellen, insulinespuiten zetten, bloedsuikerwaarden scannen,… en vooral een klein ziek meisje begeleiden in dit hele proces.
Gelukkig werden (en worden) we enorm goed begeleid en hadden we onze ouders, familie en vrienden om ons op te vangen en te helpen!
In welke mate beïnvloedt type 1 diabetes jullie leven?
Floor: Ik ben nog jong, maar ga toch turnen en heb al één jaar dansles gevolgd. Ik krijg alle kansen en mijn diabetes staat me niet in de weg. Natuurlijk vraagt het veel organisatie van mijn ouders en omgeving!
Mijn diabetes is moeilijk te regelen. Ik heb twee jaar lang pen-therapie gebruikt, maar nu draag ik sinds oktober 2021 een insulinepompje. Mijn bloedsuikerwaarden bleven enorm schommelen (nog steeds jammer genoeg).
Leen: We worden opgevolgd en begeleid in het ziekenhuis van Maaseik en worden er enorm goed geïnformeerd.
Ik kreeg van mijn zussen het boek “Suikermoeder”, waar ik op dat moment veel aan had.
We lieten ons onderdompelen in een zee aan nieuwe informatie en handelingen. We hadden op dat moment zelf duizenden vragen, maar gelukkig waren we toen ook een tijdje in het ziekenhuis.
Een mooie of minder leuke herinnering, waarbij Floor haar type 1 diabetes sterk aanwezig was?
Leen: We hebben eigenlijk al zovele mooie herinneringen aan de Floor's type 1 diabetes. Te veel om neer te schrijven. Eén van de mooiste herinneringen is toch dat we bezoek kregen van een vriendinnetje van Floor, die ook type 1 diabetes heeft. Ze hadden hier gegeten en de kindjes waren fijn aan het spelen na het eten. Plotseling gingen de alarmen van hun glucosesensor bij de meisjes tegelijk af. Ze hadden een 'hypo'. De blik in hun ogen was eigenlijk mooi om te zien. Ze begrepen elkaar.
Nog een mooie herinnering is dat Floor in het jaar dat ze diabetes kreeg een nieuw spel rummikub kreeg van Sinterklaas. Ze deed de doos open en zei heel enthousiast “Waauw, een doos vol suikertjes”. Ze dacht dus dat de steentjes allemaal druivensuikertjes waren.
Hoe kijken jullie naar de toekomst en in welke mate kan Hippo & Friends meer bijdragen?
Floor: De toekomst is onbekend, maar de wetenschap staat gelukkig niet stil. We geloven er ook in dat het positief zal evolueren. Ik weet niet hoe mijn diabetes gaat reageren als ik groter word en dat vind ik spannend. Ik ben fan van Hippo & Friends want zij helpen om type 1 diabetes en het beeld daarrond te verruimen en te verduidelijken naar de buitenwereld.
Leen: Wij vinden de toekomst heel erg spannend maar leren leven van dag tot dag.
We krijgen vaak te horen dat je goed kan leven met type 1 diabetes en dat is ook zo. Maar mensen weten niet wat er achter de schermen allemaal moet gebeuren om dat zo normaal mogelijk te krijgen. Dat is natuurlijk logisch, maar blijven informeren is belangrijk. We zijn heel blij dat er organisaties als die van jullie bestaan!
10/05/2022